Jan Polkowski

Wiersze wybrane

O autorze

Jan Polkowski – urodzony w 1953 roku, poeta, pisarz. Przed 1989 rokiem działacz Studenckiego Komitetu Solidarności, podziemny wydawca i redaktor m.in. Krakowskiej Oficyny Studentów, Wydawnictwa ABC, kwartalnika „Arka” i dwutygodnika „Świat”. W PRL-u publikował poza zasięgiem cenzury. Debiutował w 1978 roku na łamach kwartalnika „Zapis”. Pierwsza książka, pt. To nie jest poezja, ukazała się w Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWa w roku 1980. W niepodległej Polsce redaktor i wydawca m.in. „Czasu Krakowskiego”, tygodnika i miesięcznika „Film” oraz internetowego Portalu Filmowego. Mieszka z żoną w Tymowej, wraz z pięcioma psami i sześcioma kotami. Ma dwóch synów, dwie córki i pięcioro wnucząt.

O książce

Poezja Polkowskiego od zawsze była rozpoznawana jako literatura apokaliptyczna, wieszcząca zagładę moralną i polityczną, lecz jednocześnie z zarysowaną delikatnie metafizyczną nadzieją. Wczesne wiersze, z powodu komunistycznego kontekstu, czytano głównie politycznie, choć wybitni krytycy (Stanisław Barańczak, Marian Stala, Tadeusz Nyczek, Marek Zaleski) z mocą podkreślali, że jest to nieuzasadnione zawężenie znaczeń, ponieważ nicość grożąca światu ma w poezji Polkowskiego charakter przede wszystkim egzystencjalny i metafizyczny, a dopiero wtórnie i nie zawsze – polityczny czy kulturowy.

Polkowski jest poetą katastrofy i wygląda na to, że nie znajdzie uznania albo po prostu znudzi wszystkich, którzy chcą tańczyć i śpiewać przy hipnotycznej muzyce. Myliłby się jednak ktoś, kto chciałby w tej poezji szukać pesymizmu.
Nadzieja nie rzuca się w oczy, jest słaba i cicha jak ewangelia o przewadze rzeczywistości i Rzeczywistości, nic więc dziwnego, że często zagłusza ją zgiełk – symbol chaosu, nihilizmu i zagrożenia ze strony potęgi nicości. Ta nierówna walka toczy się w wielu utworach, a explicite w Niech przepadnie zgiełk (…). „Wierność to długa opowieść” – tak rozpoczyna się poetyckie credo mówiące o nadziei, jaką daje uporczywa praca poety, aby zbrukanemu i zagrożonemu brudem światu przywrócić czystość i dobro za pomocą słowa.

Józef Maria Ruszar

(fragment wstępu)

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.